Celem Programu jest wyrównanie szans młodych ludzi na dobry start w dorosłe życie. Chodzi o sytuację, w której młody człowiek z małej miejscowości potrafi samodzielnie i świadomie osiągać wyznaczone przez siebie cele myśląc perspektywicznie o własnej przyszłości. Ma bowiem takie samo prawo, jak jego rówieśnik z dużej aglomeracji, by spróbować odnieść sukces na miarę własnych możliwości oraz by jak najlepiej wykorzystać szanse, które przyniesie mu życie.
Programem „Równać Szanse” objęliśmy młodych ludzi w wieku 13-19 lat z miejscowości, w których mieszka nie więcej niż 20 tys. osób. Chcemy, by na tym terenie za sprawą ciekawych projektów, młodzi mogli sprawdzić, w czym mają szansę być skuteczni i doceniani przez innych. Tu gdzie mieszkają lub tam gdzie się kiedyś być może przeprowadzą – wszędzie, gdziekolwiek będą chcieli żyć. Tylko w ten sposób mogą stać się ludźmi samodzielnymi i niezależnymi, którzy całkowicie świadomie wyznaczają sobie przemyślane cele. Najpierw te dotyczące edukacji, a później – dorosłości.
Istotą programu „Równać Szanse” są lokalne projekty, które dla młodych ludzi mają być ciekawym wyzwaniem i szansą współpracy z innymi, by razem osiągnąć wspólny cel, ucząc się po drodze, jak radzić sobie z zupełnie nową rolą i jak wykorzystywać zupełnie nowe kontakty, które nawiązują. Wszechstronne umiejętności społeczne to bowiem cecha człowieka kompetentnego, budzącego zaufanie, pomocnego innym i zaradnego w jak najbardziej pozytywnym sensie.
Chcemy pokazywać młodym ludziom, że umiejętności zdobyte w trakcie realizacji konkretnego projektu przydają się na całe życie niezależnie od tego, co robimy i z kim planujemy wspólne działania. To zysk w czystej postaci, który można sprowadzić do zrozumiałych dla wszystkich umiejętności człowieka działającego w otaczającym go świecie. Chcemy by młody człowiek nauczył się:
· wykorzystania tego, co może im sprzyjać – chodzi o nowe, inne niż dotąd spojrzenie na swoje środowisko: w ciekawej formie, przez pryzmat jego walorów i ograniczeń. Równolegle chodzi też o sprawdzenie samego siebie, czyli tego, jakie są mocne i słabe strony konkretnego młodego człowieka;
· skutecznego planowania – chodzi o aktywne uczestnictwo młodego człowieka w wyznaczeniu celów i harmonogramu projektu, jego ocenę realnych efektów projektu. Chodzi także o to, by młodzi ludzie nauczyli się, w jaki sposób z sukcesem dążyć
do osiągnięcia wyznaczonych sobie celów;
do osiągnięcia wyznaczonych sobie celów;
· zjednywania sobie innych – chodzi o to, by młody człowiek w projekcie miał szansę sprawdzania się w nowych relacjach z ludźmi i instytucjami, a także nauczenia się, jak współpracować w grupie – m.in. jak znajdować wspólne cele z korzyścią dla wszystkich;
· wiary we własne siły – chodzi o to, by młody człowiek umocnił w sobie tę wiarę za sprawą osobistego sukcesu, na który damy mu szansę w projekcie. Ważne jest także, by miał szansę publicznego zaprezentowania własnych działań i ich efektów, oraz szansę udziału w nagłośnieniu projektu.
W programie „Równać Szanse” organizacje pozarządowe, biblioteki gminne, gminne domy kultury oraz grupy nieformalne złożone z osób dorosłych, z miejscowości do 20 tys. mieszkańców, otrzymują dotacje na realizację własnych projektów mających wyposażyć młodych ludzi w niezbędne umiejętności skutecznego radzenia sobie w życiu niezależnie od miejsca, ludzi i sytuacji.
Historia Programu czyli jak się zaczęło
Program „Równać Szanse” powstał w 2001 roku. Do 2007 roku celem naszego Programu było wspieranie działań wyrównujących szanse młodych ludzi w dostępie do edukacji. Dotowaliśmy więc projekty rozwijające wiedzę i umiejętności z dziedziny nauk ścisłych, nowoczesnych technik informacyjnych oraz dotyczące działań aktywizujących młodych ludzi w ich środowisku i stwarzających warunki do kreatywnego spędzania wolnego czasu.
W 2008 roku przeformułowaliśmy cel Programu oraz jego kształt. Dotychczasowy cel, którym było wyrównywanie szans edukacyjnych, stał się bowiem zbyt wąski. Biorąc pod uwagę wyniki naszych analiz, doszliśmy do wniosku, że obecnie nie różnice edukacyjne stanowią prawdziwą barierę dla młodych ludzi z małych miejscowości, ale brak tzw. umiejętności społecznych pozwalających w rozsądny, samodzielny, kreatywny, ale i racjonalny sposób pokierować własnym życiem.
Dokonując zmian położyliśmy też większy nacisk na tzw. diagnozę i ewaluację, to znaczy na odpowiednie uzasadnienie i przygotowanie realizacji projektów oraz na badanie ich efektywności. Niezwykle istotną zmianą było wprowadzenie od 2009 roku elektronicznego systemu naboru wniosków. Pierwszym konkursem przeprowadzonym drogą elektroniczną był Ogólnopolski Konkurs Grantowy 2009.
